1243 r. możliwe jakieś miejsce obronne w Chęcinach
10 II 1260 r. Tatarzy palą Kielce, zapewne i wieś Chęcin. Koncentracja ich wojsk w rejonie Chęcin, Małogoszcz i Jędrzejów, stąd marsz w kierunku południowym
z początkiem stycznia 1260 roku obie osady książęce skotników i łagiewników oraz wieś Chęcin została zniszczona przez wojska Tatarów
1275
r. - książę sandomierski Bolesław Wsty dliwy nadał Mikołajowi Sieciesławowiczowi z rodu Odrowąż, podkomorzemu sandomierskiemu, za poczynione zasługi , teren swojej wsi książęcej Łagiewniki, przyłączonej do wsi jego dziedzicznej Hancin wraz z prawem dziedzicznym i główszczyzny (prawo księcia do pozostawionego przez zmarłego dziedzictwa) po zabitych kmieciach. Wymienione są nazwiska ojców rodzin wówczas w niej mieszkających: Mareta cum filis, Marcin cum filii, Sdislau, Cirisek, Bogus, hvcek, Gayek. Florian syn Stanisława zwany Gwozd został przez księcia potraktowany osobnym przywilejem. Nadto z treści dokumentu domyślać się możemy, że osada urządzona była według prawa niemieckiego.
Okolica wokół wsi była w tym czasie słabo zaludniona, położona w pasie przygranicznym księstw krakowskiego i sandomierskiego, jak również arcybiskupstwa gnieźnieńskiego i biskupstwa krakowskiego, obfitowała w rozległe łąki i pastwiska. Wieś sąsiadowała od strony północno-zachodniej z osadą książęcą skotników, czyli pasterzy wołów, w miejscu późniejszego miasta. Około 1280 r. Mikołaj Odrowąż ufundował kościół parafialny p.w. św. Stanisława, spełniający rolę siedziby, odrębnej od miejskiej, parafii .
W końcu XIII w. wieś Chęcin stała się własnością panującego, w związku z odkryciem złóż rud metali wokół Chęcin. Był nim zapewne Wacław II, który około 1300 r. rozpoczął budowę zamku na pobliskiej górze z zamiarem umieszczenia w nim centrum administracyjnego i zarządu tworzonego okręgu górniczego.
