Dariusz Kalina

Dariuisz Kalina

Tak się bowiem już zdarza, że człowiek w życiu swoim gromadzi rzeczy, spotyka ludzi, dotykają go wydarzenia – i tę materię próbuje układać w swój tylko sobie należny sposób. O ile rzecz dotyka zwykłych, codziennych spraw – układają się one w codzienność, i jak to już jest: obfitują dobrym i złym, a wiatr rozwiewa to po polu. Z rzeczami, które wyrastają ponad widoczną teraźniejszość jest inaczej. Gdy już raz pojawią się wśród świadomości im współczesnych nie ulegają całkowitemu zniszczeniu, gdy przysypie je ziemia. Są to dobra, lub raczej: Dobro, które tak mocno odciska się w Rzeczywistości, że gdy przychodzi, rzecz normalna, zniszczenie, nie znika całkiem – lecz utrwala się w pamięci potomnych. I choćby zburzone zostałyby wszystkie utrwalone przez ludzi w materii uczucia i pragnienia – domy, dwory, zamki czy kościoły, cały świat sąsiedztwa – czyli wsie i miasta – pozostaje tęsknota za tym co było...".

Dariusz Kalina z książki "Pierzchnica i okolice..."